Komm Kröger, nu schenk in dat Glas,
Hüüt hört uns noch dat Leven.
Keen weet, ob morgen geit uns Schipp verdwars,
Denn kannst uns niks mehr geven.
Denn seilt wi af, keen weet neemhen,
Is uns ok puttegool.
Drum laat uns leven bit to Enn
Un hier vörbi de Quaal.