Wat dröön de Luft, wat beev de Eer,
Füür steit an düstern Heven.
As wenn de Höll dor achter weer
Un fritt sik dör dat Leven.

Dor geit de Dood um, stolt un krall,
Un plöögt de Eer dör, Stück för Stück.
In sien Hann dor sünd wi all
Dat, wat he gierig fritt.

De över uns lütt Minsch blots grien.
Sien Lust is unse Quaal.
He speelt de Fiedel to uns Pien,
Bit dat he sülvst uns holt.