Ick heff een Leng’n in de Boss
Na Di, mien lütte Fro,
Mi kummt keen Slaap, mi smeckt keen Koss,
Mi mookt dat Leven nich meer froh.

So wiet bün ick jo vun Di af,
Lengt ok Dien lütte Seel?
Dat deit dat wiss, ick mark dat sach,
Sünd wi doch beid een Deel.

Mien lüttes Hart, nu wees man still,
Kummt doch, as ‚t kamen sall.
Geit nu mol nich na unse Will,
He boben weet dat all.