Dor singt een lüttje Vagel
een wunnerschönet Leed,
De driggt keen smucke Fedder,
ne, grau is man sien Kleed.
Un doch is he de Best hier in de
ganze Runn.
Du lüttje graue Vagel
hest in mien Hart di sung’n.

Un mit dien lüttjes Leed
singst du mi free dat Hart,
‚ward um mi hell un klaar,
de Heven nich meer swart.
Ick dank di, lüttje Vagel, du Beste vun se all,
Dien Naam hett goden Klang,
du lüttje Nachtigall.